Qa­mət Sü­ley­ma­nov:

"Mən ra­dikal­la­ra qar­şı­yam, ona gö­rə də mə­ni vur­maq is­tə­yir­di­lər”

Cə­miy­yə­ti­miz­də vəh­ha­bi­lə­rə qar­şı mü­na­si­bət bir­mə­na­lı de­yil. Kim­lər üçün­sə qı­sa şal­var və uzun saq­qal­la­rıy­la ey­bə­cər gör­sən­sə­lər də, öz­lə­ri­ni ha­mı­dan bi­lik­li say­maq­la­rı di­lem­ma ya­ra­dan mə­qam­lar­dan­dır. Tə­sa­dü­fi de­yil ki, elə bu­gün­lər­də depu­tat İl­ham Əli­yev də on­la­ra qar­şı çı­xa­raq be­lə­lə­ri­nin cəmiy­yə­ti­miz­dən təc­rid edil­mə­si­ni is­tə­di. Hət­ta ya­xın­lar­da Mil­li Məc­lis­də bu mə­sə­lə­yə ba­xıl­ma­sı da gün­dəm­də olan möv­zu­lar­dan­dır.
Bəs gö­rə­sən vəh­ha­bi­lər ne­cə in­san­lar­dır? On­lar hə­qi­qə­tən­mi çox­la­rı­nın de­di­yi ki­mi, yo­lu­nu az­mış və kim­lə­rin­sə tə­si­ri­nə düş­müş küt­lə­dir? Yox­sa biz bil­mi­rik, bəl­kə hə­qi­qə­tən İs­la­mın elə ən düz­gün yo­lu bu­dur? Məhz bu və bu ki­mi di­gər qa­ranlıq mə­qam­la­ra ay­dın­lıq gə­tir­mək üçün cü­mə gü­nü yo­lu­mu "Əbu Bəkr” məs­ci­din­dən sal­dım. Məq­sə­dim bu məs­ci­din ima­mı və öl­kə­miz­də vəh­ha­bi­lə­rin ən bö­yü­yü ki­mi ta­nı­nan Qa­mət Sü­ley­ma­nov­la sırf di­ni priz­ma­dan doğ­ru­nu or­ta­ya çı­xar­maq idi. Əda­lət na­mi­nə eti­raf edim ki, bir in­san ki­mi mə­ni qar­şı­la­yıb yo­la sal­ma­la­rı sırf İs­lam mə­də­niy­yə­tin­dən xə­bər ve­rir­di. Elə Qa­mət bə­yin özü də bir in­san ki­mi çox gö­zəl tə­sir ba­ğış­la­dı. Am­ma… Bir söz­lə, mü­sa­hi­bə­yə diq­qət ye­tir­mək­lə on­la­rın nə də­rə­cə­də düz və ya səhv ol­du­ğu­nu ayırd et­mə­yi hər bi­ri­ni­zin öz öh­də­si­nə bu­ra­xı­ram…

- Qa­mət bəy, si­zə vəh­ha­bi, yox­sa sə­lə­fi de­yim?

- Mən sə­lə­fi­yəm. "Vəh­ha­bi” sö­zü­nü isə adi söz ki­mi atıb­lar or­ta­ya.

- Kim atıb?

- Bu sö­zü əh­li-sün­nə­yə mü­xa­lif olan şiə­lər və baş­qa öl­kə­lər­də di­ni­mi­zə qar­şı olan­lar öz­lə­rin­dən çı­xa­rıb.

- Yə­qin ki, nə­yə­sə əsas­la­nır­lar. Siz­cə, əsas­la­rı nə­di?

- Əsas­la­nır­lar bir şəx­sə. O da əsl mü­səl­man olub və onun bu mə­sə­lə­yə heç bir ai­diy­ya­tı yox­dur.

- Əb­dül Vəh­ha­bı nə­zər­də tu­tur­su­nuz?

- Bə­li. Am­ma onun adı Mə­həm­məd olub. İşi isə Ərə­bis­tan­da di­nə mü­xa­lif olan şey­lə­ri – büt­lə­ri və sai­ri tə­miz­lə­mək olub. Ne­cə ki, pey­ğəm­bə­ri­miz (c) tə­miz­lə­miş­di o vaxt, bu da elə.

- Bəs in­gi­lis­lər­lə əla­qə­li it­ti­fa­qı ol­ma­yıb?

- Yox, boş söh­bət­lər­di. Am­ma ola bi­lər, ol­sun. O da bi­lir­si­niz nə cür; mə­sə­lən, in­di Azər­bay­ca­nın özü ABŞ-la ne­cə əla­qə sax­la­yır?

- Sö­zü­nüz­dən be­lə çı­xır ki, o vaxt ha­ki­miy­yət­də olan Os­man­lı­lar – yə­ni in­di­ki türk­lər səhv yol­da imiş…

- O vaxt Os­man­lı­la­rın di­ni bu cür ol­ma­yıb. Os­man­lı­lar son vaxt­lar sırf su­fi­li­yi təb­liğ edir­miş. O isə sə­lə­fi idi. Be­lə­də büt­lə­ri tə­miz­lə­mək­lə məş­ğul olub.

- Bil­di­yi­mə gö­rə, su­fi­lər­də büt an­la­yı­şı yox­dur axı…

- Ha­mı­sın­da de­mi­rəm. Bə­zi­lə­rin­də var imiş. Mə­sə­lən, son­suz qa­dın­lar gə­lib ya­pı­şır­lar­mış ağac­dan ki, mə­nə uşaq ver. Mə­həm­məd ibn Əb­dül Vəh­hab da gə­lib de­di ki, be­lə şey ol­maz. Və düz də de­yir­di. Yə­ni bur­da İs­la­ma zidd heç nə yox­dur. Bizə pis ba­xan­la­ra hə­mi­şə de­mi­şəm ki, o şəx­sin ki­tab­la­rı­nı gö­tü­rün və ba­xın. Or­da İs­la­ma qar­şı pis nə­sə gör­sə­niz on­da da­nı­şın.

- Am­ma bir fakt var ki, hə­min vaxt ha­ki­miy­yət­də türk­lər oldu­ğu üçün on­la­rı han­sı­sa yol­la yıx­maq la­zım idi və bu ən çox xa­ri­ci­lə­rin is­tə­yi idi.

- O vaxt ha­ki­miy­yət­də türk­lə­rin ol­ma­sı­nı de­mək düz de­yil. Hə­min vaxt Ərə­bis­tan ki­çik qə­bi­lə­lər­dən iba­rət idi və bun­ların ara­sın­da dö­yüş­lər ge­dir­di. Vəs­sa­lam. O vaxt ha­ki­miyyət­də Os­man­lı­lar idi, am­ma qə­bi­lə­lə­rə Os­man­lı­lar baxmır­dı.

- Ni­yə şiə­lə­ri bə­yən­mir­si­niz?

- Bir­mə­na­lı de­mək ki, biz şiə­lə­ri bə­yən­mi­rik, bu düz­gün de­yil. Han­sı­sa mü­səl­man­da nə düz de­yil, biz onu bə­yən­mi­rik.

- Bəs 12 ima­mı ni­yə qə­bul et­mir­si­niz?

- Bi­zə gö­rə əh­li-beyt məh­dud say­da de­yil. Şiə­lər isə 12 imam de­yir. Biz isə bu 12 nə­fə­ri də əh­li-beyt sa­yı­rıq və on­la­rı se­virik. Am­ma şiə­lər ki­mi say qoy­mu­ruq və baş­qa şey­lə­ri də on­lar­la uz­laş­dır­mı­rıq. Özü də şiə­lə­rin öz­lə­ri də 12 imam mə­sə­lə­sin­də ix­ti­laf­da­dır­lar. Siə­lər var ki, cə­mi 6 imam ta­nı­yır və s.

- Kon­kret ən ge­niş ya­yıl­mış Cə­fə­ri məz­hə­bi­ni nə­zər­də tu­tu­ram…

- İn­di öz ara­la­rın­da be­lə ix­ti­laf var­sa, özü­nüz gö­tü­rün ki, biz­də ne­cə ola bi­lər.

- Axı pey­ğəm­bə­ri­mi­zin (s) bu­yu­rub ki, mən­dən son­ra 12 nə­fər ola­caq…

- 12 nə­fər yox, 12 xə­li­fə buy­ru­lub və de­yi­lib ki, on­la­rın vax­tın­da adil­lik ola­caq.

- Bəs ha­nı hə­min 12 xə­li­fə?

- On­la­rın yal­nız 2-si xə­li­fə olub (yə­qin ki, mü­sa­hi­bim bur­da Əli (ə) və Hə­sə­ni (ə) nə­zər­də tu­tur).

- Bəs 10 xə­li­fə har­da­dı?

- Bu ba­rə­də alim­lər ix­ti­laf­da­dır. Ola bi­lər ara­lar­da ola­caq və adil­lik də on­la­rın vax­tın­da ola­caq və ya ar­tıq olub­lar. Am­ma o 12 xə­li­fə bun­lar de­yən de­yil.

- Mua­viy­yə haq­da ni­yə baş­qa cür fikr­lə­şir­si­niz? Bir in­san ki, Əli (s) ki­mi mö­tə­bər bir in­sa­na qar­şı vu­ru­şub…

- Mua­viy­yə­nin məq­sə­di sırf Əli­yə (ə) qar­şı vu­ruş­maq de­yil­di. Mua­viy­yə Əli­yə (ə) de­mir­di ki, mən sən­dən üs­tü­nəm və ya mən xə­li­fə ol­ma­lı­yam. Əliy­lə (ə) söh­bət Os­ma­nın qa­til­lə­ri­nə gö­rə ol­muş­du. Son­ra­dan da Əli (ə) də gör­dü ki, Mua­viy­yə­nin tə­ləb­lə­ri düz imiş. Çün­ki Mua­viy­yə­nin öl­dü­rül­mə­si­ni tə­ləb et­di­yi şəxs­lər nə­ti­cə­də Əli­ni (ə) öl­dür­dü­lər.

- Bir söz­lə, Mua­viy­yə­ni sev­mir­si­niz, am­ma kin də bəs­lə­mir­si­niz.

- Biz Mua­viy­yə­ni se­vi­rik, o sə­ha­bə­di, vəhy ya­zan­lar­dan­dı. Am­ma biz de­yi­rik ki, mə­sum de­yil, səhv edib?

- Bəs bu boy­da səhv edən bir in­sa­nı sev­mək düz­dür­mü?

- Səhv­siz in­san yox­du. Səhv­siz tək Al­lah­dır. Əli­nin (ə) öl­dürül­mə­sin­də onun heç bir gü­na­hı yox­dur.

- Si­zə gö­rə xris­ti­an­lar pis­di, yox­sa şiə­lər?

- Biz Qu­ran və Sün­nə­yə nə uy­ğun gə­lir onu təs­diq­lə­yi­rik. Nə uy­ğun de­yil­sə onu da pis­lə­yi­rik. Bu nə su­al­dı? Əl­bət­tə ki, bu iki­si ara­sın­da şiə­lər Qu­ran və Sün­nə­yə da­ha ya­xın­dı.

- Bu gün hi­ca­bı da fərq­li bağ­la­yır­lar. Elə­si var yal­nız gö­zü gö­rü­nür, çox­luq isə adi qay­da­da bağ­la­yır. Si­zə gö­rə, hi­cab ne­cə bağ­lan­ma­lı­dı?

- Hər iki­si olar. Alim­lər bu mə­sə­lə­də də ix­ti­laf­da­dır­lar.

- De­mə­li, ta­rix hət­ta pey­ğəm­bə­ri­mi­zin (c) hə­yat yol­daş­la­rı­nın ne­cə ör­tün­mə­si­ni də tam araş­dı­ra bil­mir.

- Bə­li, də­qiq bi­lin­mir. Yə­ni alim­lər bu mə­sə­lə­də yek­dil rəy­də de­yil.

- İmam Əli (ə) əli­bağ­lı na­maz qı­lıb, yox­sa əlia­çıq?

- Tə­bii ki, əli­bağ­lı. Bü­tün əh­li-beyt əli­bağ­lı na­maz qı­lıb. Biz­də bir çox hə­dis­lər var bu ba­rə­də.

- Bəs Mai­də su­rə­si 55-ci ayəy­lə bağ­lı nə de­yir­si­niz. Bü­tün şiə və sün­nü­lər de­yir ki, bu ayə Əli (ə) haq­da na­zil olub, am­ma siz de­yir­si­niz ki, yox, be­lə de­yil (xa­tır­la­dım ki, ayə­də biz­lə­rin ha­mi­si­nin yal­nız Al­lah, pey­ğəm­bər və ru­ku­da ol­duq­la­rı hal­da zə­kat ve­rən­lər ol­ma­sı ba­rə­də xə­bər ve­ri­lir. Ək­sə­riy­yət ru­ku­da ol­du­ğu hal­da zə­kat ve­rən şəxs ki­mi yal­nız Əli­ni (ə) he­sab edir. Rə­va­yət­də bil­di­ri­lir ki, Əli (ə) na­maz qı­lar­kən bir di­lən­çi ya­xın­la­şır və həz­rət na­ma­zın tər­kib his­sə­sin­də – ru­ku­da olar­kən üzü­yü­nü ona ve­rir-mu?l.).
- O ayə­də ru­ku na­ma­zın tər­kib his­sə­si ki­mi gös­tə­ril­mir. Əli (ə) heç vaxt na­maz vax­tı di­lən­çi­yə zə­kat ve­rə bil­məz­di. Onun na­maz vax­tı aya­ğın­dan oxu dar­tıb çı­xa­rıb­lar, hiss et­mə­yib. Be­lə bir in­san na­ma­zı bu cür qı­lır­dı­sa zə­kat ne­cə ve­rə bi­lər­di? Ona gö­rə də, hə­min ayə­ni be­lə yoz­maq düz­gün de­yil. Ru­ku or­da o mə­na­da­dır ki, yə­ni ix­las­la, Al­lah­dan qor­xa­raq. Ərəb di­lin­də "ru­ku” sö­zü­nün mə­na­la­rı var.

- Mö­hür­lə qı­lı­nan na­maz ba­til­dir­mi?

- Xeyr.

- Bəs əlia­çıq?

- O da ba­til de­yil. Sa­də­cə biz de­yi­rik ki, pey­ğəm­bə­ri­miz (c) əlia­çıq na­maz qıl­ma­yıb. Çün­ki, pey­ğəm­bə­rin (s) əlia­çıq na­maz qıl­ma­sı haq­da hət­ta uy­dur­ma hə­dis də yox­dur.

- On­da ni­yə ba­til say­mır­sı­nız o na­ma­zı?

- O şiə­lə­rin özü­nə gö­rə­di. Biz­də be­lə­di.

- De­yir­si­niz ki, İs­lam­da bir yol var və bi­zim yol ən düz­gü­nüdür. On­da ni­yə son­ra de­yir­si­niz ki, biz­də be­lə, on­lar­da elə­di. Bə­yəm İs­lam­da be­lə-elə bir ne­çə yol var?

- Bi­lir­si­niz, bu da alim­lə­rin rə­yiy­lə bağ­lı­dır.

- Si­zə pey­ğəm­bər qöv­mü de­mək olar­mı?

- Bə­li, biz pey­ğəm­bər üm­mə­ti­yik?

- Si­zə elə gəl­mir ki, pey­ğəm­bər üm­mə­ti ola­raq bu gün Qu­ra­nı çox tərk et­mi­si­niz?

- Yox, biz ça­lı­şı­rıq Qu­ran­la ge­dək.

- Am­ma gə­lin si­zə ən üs­tün tut­du­ğu­muz Qu­ran­dan bir ayə de­yim. Fur­qan su­rə­si 30-cu ayə­də bil­di­ri­lir ki, qi­ya­mət gü­nü pey­ğəm­bər (c) Qu­ra­nı əlin­də tu­ta­raq bil­di­rə­cək ki, ya Rəbbim, mə­nim qöv­müm bu Qu­ra­nı tərk et­miş­dir. Özü­nü­zə pey­ğəm­bər qöv­mü de­yir­si­niz­sə, on­da Qu­ra­nın öz ayə­si gös­tə­rir ki, siz Qu­ra­nı tərk et­mi­si­niz.

- Yox, bu bi­zə aid de­yil.

- Bəs ki­mə aid­dir? Özü­nüz de­di­niz ki, biz pey­ğəm­bər qöv­mü­yük.

- Yə­ni… ola­caq. İn­di­dən son­ra ola bi­lər.

- Am­ma ayə­də "ola­caq” de­yil­mir. De­yi­lir ki, ar­tıq tərk edib.

- Tərk edib de­yən­də ki, yə­ni ola­caq be­lə. Bu gün də var. Mə­sə­lən asi­lər, gü­nah edən­lər.

- Ərəb di­li­nin oy­naq­lı­ğın­dan is­ti­fa­də edib de­mək olar­mı ki, dəs­tə­maz­la bağ­lı ayə­də həm də "aya­ğı­nı­za məsh çə­kin” ya­zı­lıb?

- Bə­li, nor­mal oxu­yan­da "məsh çə­kin” ki­mi oxu­na bi­lər.

- Bəs on­da şiə­lə­rə bu­nu ni­yə irad tu­tur­su­nuz?

- Bi­zə gö­rə, açıq aya­ğa məsh çək­mək ol­maz. Co­ra­bın üs­tün­dən isə olar.

- Axı o ayə­də Al­lah de­mir ki, co­rab­lı aya­ğa məsh çə­kin. Bildi­rir ki, aya­ğı­nı­za məsh çə­kin.

- Axı pey­ğəm­bə­ri­miz (c) açıq aya­ğa məsh çək­mə­yib.

- Am­ma co­ra­bın üs­tün­dən çə­kib?

- Bə­li.

- Öz de­dik­lə­ri­niz özü­nü­zə qə­ri­bə gəl­mir? Bir şey ki, co­ra­bın üs­tün­dən olar, am­ma tə­miz aya­ğa ol­maz? Mən­tiq gö­rür­sü­nüz­mü bur­da?

- Pey­ğəm­bər (c) na­maz qıl­dı, de­di mən ne­cə qıl­dım elə qı­lın. Oruc tut­du, de­di ne­cə tut­dum elə tu­tun. Bu da həm­çi­nin.

- Mək­təb­lər­də hi­cab qa­da­ğa­sı­na ne­cə ba­xır­sı­nız?

- Pis. Be­lə ol­maz, düz de­yil!

- Bəs ni­yə ha­mı çı­xıb öz haq­qı­nı tə­ləb edən­də siz on­la­ra qo­şul­mur­su­nuz? Ni­yə hi­cab ak­si­ya­sın­da siz­lər­dən ki­mi­sə gör­mək müm­kün de­yil?

- Çün­ki biz qa­rış­mı­rıq o mə­sə­lə­lə­rə.

- Ni­yə?

- Bi­zim əqi­də­mi­zə gö­rə nü­ma­yi­şə-za­da çıx­maq ol­maz.

- Lap sa­kit də ol­sa öz haqq sə­si­ni eşit­dir­mək ol­maz?

- Lap sa­kit də ol­sa, bi­zə gö­rə ol­maz!

- Si­zə elə gəl­mir ki, bu gün özü­nə mö­min de­yən­lə­rin 90 fai­zi yal­nız di­gər tə­ri­qət­də səhv tut­maq­la məş­ğul­dur?

- Si­zin­lə tam ra­zı­yam və bu mə­ni çox na­ra­hat edir.

- İs­lam­da mol­la an­la­yı­şı var­mı?

- Yox!

- Siz­cə, İran­da özü­nə se­yid de­yən­lər hə­qi­qə­tən se­yid­dir?

- Bil­mi­rəm. "Mən se­yi­dəm” de­mək­lə se­yid ol­mur. Bu, mü­əyyən ar­xiv­lər­lə yox­lan­ma­lı­dır.

- Nə bi­lir­si­niz ki, məhz siz düz yol­da­sı­nız? Di­gər tə­ri­qət­lər də si­zin ki­mi öz hə­dis­lə­ri­nə sı­ğı­nır.

- Biz hət­ta zə­if hə­dis­lə­rə də gü­vən­mi­rik.

- Onun zə­if hə­dis ol­du­ğu­nu har­dan bi­lir­si­niz?

- Alim­lər qeyd edib bu­nu. Bu­xa­ri, Müs­lim və baş­qa ki­tab­lar var.

- Bu ki­tab­lar son­ra­dan də­yiş­di­ri­lə bil­məz?

- Yox.

- İn­san­lar hət­ta Al­la­hın Töv­rat və İn­cil ki­mi ki­tab­la­rı­nı dəyiş­di. Siz­cə, Al­lah ya­zan ki­ta­bı də­yi­şən Şey­tan, in­san ya­zan ki­tab­la­ra ya­xın du­ra bil­məz?

- Yox. Çün­ki bu­nu üm­mət qə­bul edir.

- Axı Al­lah özü yal­nız Qu­ra­nı qo­ru­yub sax­la­ya­ca­ğı­na söz verib. Ona gö­rə də Qu­ran də­yi­şil­mir. Və be­lə bir ayə də yoxdur ki, biz di­gər hə­dis ki­tab­la­rı­nı da qo­ru­ya­ca­ğıq.

- Bəs alim nə üçün­dü? Alim­lər el­mi qo­ru­yur.

- Di­gər tə­ri­qət­lə­rin də ali­mi var.

- Ta­rix­də çox olub ki, alim­lər öz­lə­rin­dən hə­dis uy­du­rub. Am­ma biz öz Bu­xa­ri, Mus­lim və bu ki­mi ki­tab­la­rı mö­tə­bər sa­yı­rıq.

- Elə bu ki­tab­lar­dan bir-iki hə­dis de­yim: mə­sə­lən, kim 33 də­fə "Sub­hə­nal­lah” de­yər­sə onun bü­tün gü­nah­la­rı ba­ğış­la­nar. Adam da fi­kir­lə­şir ki, elə qo­ca­la­na qə­dər kef edim, son­ra deyə­rəm də bu sö­zü.

- Bu hə­dis in­sa­nı ilk ola­raq hə­vəs­lən­dir­mək üçün­dür. Da­ha siz de­yən ki­mi de­yil.

- Ol­maz­dı­mı ki, elə hə­dis de­yi­lən­də pey­ğəm­bə­ri­miz (s) öz söz­lə­ri­nə ne­cə açıq­la­ma ve­rib­sə elə də de­yə­si­niz? Axı din­dən xə­bə­ri ol­ma­yan­lar çox ça­şır bu ki­mi hə­dis­lə­ri eşi­dən­də.

- Bu ərəb di­li­nin, ərəb­lə­rin özü­nün üs­lu­bun­da­dır. Ola bi­lər tər­cü­mə­də bu­nu ba­şa düş­mür­lər.

- Ən çox iş­lət­di­yi­niz bir hə­di­sə də diq­qət ye­ti­rin. De­yir­si­niz ki, hər bir bi­dət zə­la­lət, hər bir zə­la­lət də od­dur.

- Bə­li, be­lə­dir.

- Bil­di­yi­mə gö­rə, siz­də cü­mə na­ma­zı­nın fər­zin­dən əv­vəl sünnət na­ma­zı bi­dət­dir.

- Düz­dür.

- Be­lə­dir­sə, de­mə­li, kim bu sün­nət na­ma­zı­nı qı­lır cə­hən­nəmlik­dir? Si­zin hə­dis­dən be­lə çı­xır ki, bu qə­dər rəhm­li Al­lah gü­nah­lar qa­lıb bir tə­rəf­də, in­sa­nı ar­tıq na­maz qıl­dı­ğı üçün cə­hən­nə­mə ata­caq.

- Yox, hə­di­si bir­mə­na­lı ba­şa düş­mə­yin.

- Ne­cə yə­ni, fakt hə­di­si­niz be­lə­dir də.

- Bu hə­dis qor­xut­maq üçün de­yi­lib. Tu­taq ki, bir va­li­deyn öz uşa­ğı­na "ora get­mə, öl­dü­rə­cəm sə­ni” de­yir. Onu öl­dü­rür? Sa­də­cə, qor­xu­dur. Bu hə­dis də be­lə.

- Məs­ci­di­ni­zə qum­ba­ra­nı kim at­mış­dı?

- Onu xə­va­ric­lər at­mış­dı.

- On­lar kim­di?

- Bun­lar mü­səl­man­la­ra ka­fir ki­mi ba­xan­lar­dır. Fi­kir­lə­şir­lər ki, öz­lə­rin­dən baş­qa ha­mı­sı ka­fir­di. Bu, tə­ri­qət söh­bə­ti de­yildi. On­la­ra heç ate­ist də de­məz­dim. Çün­ki Al­la­ha ina­nır­lar, am­ma ci­had və bu ki­mi şey­lə­rə meyl­li­dir­lər. On­lar İs­lam­da baş­qa-baş­qa ad­lar­la fəa­liy­yət gös­tə­rən müa­sir si­ya­si hə­rə­katlar­dır.

- Məq­səd­lə­ri nə idi?

- Məq­səd­lə­ri bəl­li­di. Əsas sə­bəb mə­ni vur­maq idi. Mən ra­dikal­la­ra qar­şı­yam, ona gö­rə də mə­ni vur­maq is­tə­yir­di­lər.

Söh­bət­ləş­di: RUS­LAN AQİL

http://hurriyyet.net

(da­va­mı gə­lən sa­yı­mız­da)