MOHÜR (sonda mobil telefonlarda oxumaq üçün yükləmə faylları vardır)
Bismilləhir-Rahmənir-Rahim.
Həmd ancaq Allahadır, Ona həmd edir, Ondan yardım və
məğfirət diləyirik. Nəfslərimizin şərindən və pis
əməllərimizdən Allaha sığınırıq. Allah kimi hidayətə
yönəltmişsə, onu heç kəs azdıra bilməz, kimi də azdırmışsa,
heç kəs onu hidayətə yönəldə bilməz. Mən şəhadət edirəm
ki, Allahdan başqa ilah yoxdur. O, təkdir, şəriki də yoxdur və
şəhadət edirəm ki, Muhəmməd onun qulu və elçisidir.
Əmmə
Bə`d.
Allahın Salamı olsun, Rəhmət və Bərəkəti
yetişsin Tövhid əhlinə.
Əziz müsəlmanlar müəllifi olduğum
bu kiçik mətndə şiə təriqətinin möhür şübhəsinə rəddiyə
olaraq, bu mövzuya açıqlama və eləcədə Quran və Sünnə ilə
cavab tapmağa çalışmışam. Allah Subhənə və Təalə bu kiçik
risaləni bunu oxuyan hər kəs üçün faydalı etsin.
Bunu
axirətimiz üçün faydalı etsin. Əmin.
Şiələrin
möhür bidətinə rəddiyyə..!
Namazda
möhürün olması və ya alının mütləqən torpağa dəyməsi
şübhəsinə cavab olaraq deyirəm :
Şəkk yoxdur ki Allah
Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm) həm torpağa, həm həsirə,
həm də tərkibi parçadan olan şeylərə Namaz zamanı səcdə
edib. Bu Səhih Sünnə ilə sabitdir. Şiə təriqəti isə bu
etiqaddadır ki, namazda səcdə zamanı alın mütləqən torpağa (
və ya ağac, həsir ) dəyməlidir. Elə bu səbəbdən həsirə
səcdəni qəbul edirlər ama parça hökmündə olan əşyalara yox.
Hansı ki bizim səccadələrin əksəri parça hökmündədir. Şübhə
yoxdur ki, Allah Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm)-in
zamanında evin içi, məscidin içi torpağdan idi. Bu da şiələri
çaşdırıb. Əvvalə onu deyim ki, hər iki tərəfin alimləri bu
mövqedədir ki, namazda səcdə zamanı 7 əza yerə
toxunmalıdır.
Əsrimizin görkəmli Şeyxlərindən biri olan –
Şeyx ibn Useymin (rahiməhullah) bu haqda demişdir :
"..Namazda
səcdə edərkən səcdə edən insanın həmin yeddi üzvdən hər
hansı birini qaldırması icazəli deyil. Çünki Allah Rasulu
(salləllahu aleyhi və səlləm) demişdir :
"..Mənə yeddi
sümüyə səcdə etmək əmr olundu. Bunlar : alın ( və sonra
burnuna işarə etdi )iki əl, iki diz və iki ayağın aşağıları
(aşağı ətraflar)..” [Buxari,
812. Müslim, 490]
Əgər (səcdədə ikən) ayaqlarından birini və yaxud hər ikisini
və yaxud əllərindən birini və yaxud hər ikisini, yaxud alnını
və ya burnunu və ya bunların ikisini qaldırarsa, bu halda onun
səcdəsi səhih deyil (etibarsızdır) və sayılmır. Səcdəsi
etibarsız isə bu halda namazı da etibarsız sayılır..”
["Liqa`at
əl-bəb əl-məftuh”, Şeyx ibn Üseymin, 2/99 ]
Bu
mövzuya bir neçə yöndən cavab vermək olar :
I - Allah
Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm) bizə bildirib ki –
Namazda nələri etməyənin namazı yoxdur. Məsələn : Fatihəni
oxumayanın namazı yoxdur, Dəstnamazı olmayanın namazı yoxdur,
Rukuya tam geyməyənin namazı səhih olmaz. və.s
Əgər namazda
torpağa səcdə etmək Namazın ruknu olsa idi, mütləq olsa idi,
bunu Allah Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm) bizə
bildirərdiki : "Səcdədə alnı torpağa dəyməyənin namazı
yoxdur” - Sünnədə buna dair bir dəlil yoxdur.
II -
Şiələr bizə bu hədisi dəlil gətirirlər ki : "..Yer üzəri
mənə səcdəgah qılındı..”
Hədisin əsli belədir :
Əbu
Hureyra (radiAllahu anhu) Allah Rasulu (salləllahu aleyhi və
səlləm)-in belə dediyini rəvayət edir :
"..Mən
altı şeylə Peyğəmbərlərdən üstün edilmişəm : Mənə
mənası geniş olan sözlər bəxş edilmişdir, Mənə (düşmənin
qəlbinə) qorxu salınmaqla kömək verilmişdir, Qənimət mənə
halal edilmişdir, Yer üzü mənim üçün paklıq və səcdəgah
edilmişdir, Mən bütün insanlara (Peyğəmbər olaraq)
göndərilmişəm, Mənimlə Peyğəmbərliyə xitam verilmişir.."
[
Hədis səhihdir. Müxtəsər Səhih Müslim : 257. Müslim: 1/ 371/
523]
İlk öncə hədisi rəvayət edən Allah
Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm)-dən ən çox hədis rəvayət
eləmiş Əbu Hureyra (radiAllahu anhu)-dur. Bu səhabədən hədis
qəbul etməyən və bu səhabəyə "kəzzab” böhtanı atan,
"saxtakar hədis dəllalı” adını verən şiə, niyə ondan
rəvayət olunan hədisi dəlil gətirir..?!
III
– Müvəqqəti razılaşaq. Daha sonra, hədisdə
şiələrin dəlil gətirdiyi hissəyə nəzər salaq :
"..Yer
üzü mənim üçün paklıq və səcdəgah edilmişdir..”
Hədisdə
keçən "Yer” sözü ərəbcədən "Ard” olaraq oxunur. Və
Quranda da "Ard” sözü "Yer” mənasını verir :
"..Və
izə qilə ləhum : Ləə tufsiduu fil-Ardi qaalu innəmə nəhnu
muslihun..”
"..Onlara : "Yer üzündə fəsad
törətməyin..!”– deyildiyi zaman : "Biz ki, ancaq xeyirxahlıq
edənlərik..!”– deyirlər..”
[
əl-Bəqara,
11 ]
Ərəbcədən
"torpağ”a isə "turab” deyilir :
"..Ə yəidukum
ənnəkum izə mittuhum kuntum turabən və izamən ənnəkum
muxracun..”
"..O sizi ölüb torpağ və sür-sümüyə
çevrildikdən sonra (dirilib yenidən) çıxarılacağınızımı
vəd edir..?”
[Muminun, 35]
Demək hədisdə keçən söz
– "torpağ” yox, "yer”-dir ki, bu da insanın ayaq üstə
durduğu məkan ona yer sayılır.
IV
- Əgər şiələr həmən hədisdəki "yer” sözünə "torpağ”
mənası verirlərsə, və buna da israr edirlərsə, o zaman bu
hədisə də cavab versinlər :
"..Mənə yeddi sümüyə səcdə
etmək əmr olundu. Bunlar : alın ( və sonra burnuna işarə etdi
)iki əl, iki diz və iki ayağın aşağıları (aşağı
ətraflar)..”
Şiələrə deyəndəki : Niyə möhürü yalnız
alın nahiyəvizə qoyursuz..?
cavab verirlər ki : Əsas
alındır. əsas alın dəyməlidir torpağa.
Bu isə həmən
hədisə əsasən səhv fikirdir. Çünki, Allah Rasulu (salləllahu
aleyhi və səlləm) Səcdənin kamil olması üçün təkcə alını
deyil, yeddi əzanı saydı. Və dediki : "Mənə əmr
olundu”.
Əgər bu əmrdirsə və Allah Rasulu (salləllahu
aleyhi və səlləm) yeddi əzadan birini istisnaya buraxmırsa, və
birini digərindən üstün və ya əsas görmürsə demək hər bir
əza özlüyündə əsasdır. Və səcdə zamanı bunlardan biri yerə
dəymirsə həmən səcdə batildir, səcdəsi batil olanın isə
namazı batildir. Sən namazda səcdə halını almaq üçün bu
yeddi əzan yerə mütləqən dəyməlidir. Əgər biri dəymədisə
etdiyin hərəkət səcdə hökmündə olmur.
Bir az öncəki
hədisdə, Allah Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm) yerin [
şiələrin
dili ilə desək – Torpağın ]
pak
və Səcdəgah olunduğunu dedi. Və daha sonrakı hədisdə isə
Səcdə halını 7 əzaya bağladı və saydı. Belə çıxır ki,
əgər şiələr Əbu Hureyranın (radiAllahu anhu) hədisində "Ard”
sözünü "torpağ” kimi tərcümə edirlərsə, digər hədisə
əsasən məcburdularki tək alınlarına yox, yeddi əzanın
hamısına möhür və ya bu kimi əşya qoyulsun. Çünki əgər
torpağ səcdəgahdırsa, səcdəgahada lazımdır ki səcdəhalında
əmr olunan əzalar qoyulsun. Əzaların birini əsas götürüb,
digərlərindən üstün görmək olmaz. Demək şiələrin iki çıxış
yolu var :
I - Ya yeddi əzanın yeddsinədə möhür qoyulsun ki,
heç bir hədisə zidd olunmasın.
II - Ya da, etiraf etsinlər
ki, qıldıqları namaz batildir. Çünki, yeddi əzanın yeddisidə
səcdagah qılınan "torpağa” dəymir. Alından başqa.
V
– Deyirlər ki : Yeyilməyən, geyilməyən şeylərə səcdə
olunmaz.
Deyirəm ki : Allah
Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm)-in dövründə həsirə
səcdə edirdilər və eyni zamanda həmən həsirdən özlərinə
ayaq geyimi toxuyurdular. Bu geyinilən bir şeyə cavab.
Yeyilməyən
bir şey də deyirlərsə, Vallahi torpağla qidalanan nə qədər
canlılar var. Hətta şiələrin özləri belə möhürü yeyirlər
şəfa niyyəti ilə. Allahu Akbar.
VI
- Həqiqətdir ki, o dövrdə məscidin, evin içi torpağ
olduğundan, səhralığ çox olduğundan əsasən torpağa səcdə
olunurdu. Ama Allah Rasulu (salləllahu aleyhi və səlləm) səcdə
etmək üçün özü ilə xüsusi bir əşya gəzdirməyib, nə də
Səhabələrinə (radiAllahu anhum) bunu əmr etməyib.
VII -
Əhli Sunnə vəl Cəməa torpağa səcdəni inkar etmir. Namazda
yalnız və yalnız alına qoymaq üçün müəyyən bir əşyanı
gəzdirməyi inkar edir ki, buda sonradan uydurulmuş bidətdir.
Əlhəmdulilləh, haçan səhraya və torpağ olan bir sahəyə
düşərik o zamanda ora səcdə edərəm.
VIII - Biz
deyəndəki : Təmiz olan hər bir yerə səcdə edə
bilərsən.
Onlar şübhə gətirirlər ki : Hamam təmiz olsa
səcdə edəcəksən hamamın yerinə..?
Bu cür məntiqsiz suala
elə sualnan cavab verirəm :
Ey şiə sənə görə möhür
təmizdir. Sən möhürü götürüb hamamda namaz qıla bilərsən..?
Alın təmiz yerə dəyəcək, ama sadəcə hamamda
qılacağsan..?
Cavab məlumdur, deyəcək ki – YOX. Eləcədə
mən də. Şəriətdə namaz qılınması qadağan olan yerlər var
ki, o yerlərdə namaz qılmağa nə yerin təmizliyi lazımdır,
nədə möhürün olması. Məsələn hamam, dəvələrin saxlandığı
yer. və.s
IX - Bizə daha bir əsassız dəlil gətirirlər
ki : Səhabələr səcdə zamanı alınlarına daş qoyublar.
Bu
da aydın məsələdir ki, Ərəbistan çölləri həddən artığ
isti olduğundan, torpağa səcdə etmək çox məşəqqətli olur.
Bu səbəbdən dolayı Allah Rasulu (salləllahu aleyhi və
səlləm)-in Əshabıda səcdə zamanı torpağ alınların
yandırmasın deyə daşı əllərində soyudardılar və səcdə
etdikdə alınlarının altına qoyardılar. Eləcədə bəziləri
ətəklərini qoyardı yanmasın deyə. Buda zərurətdir.
X
- Və sonda böyük şiə aliminin Musa əl-Musavinin möhür
haqqında dediklərini qeyd etmək istəyirəm Musa əl-Musavinin
möhür haqqında demişdir :
"..Türbə (möhür) üzərinə
səcdə edənlərin bir çoxu onu öpür, (əl-üzünə sürtməklə)
ondan bərəkət istəyirlər . Hətta şəfa məqsədilə Kərbəla
türbəsindən yeyənlər də olur. [
Halbuki, deyirlər
ki- Yeyilən şeyə səcdə etmək olmaz – R.F ]
Heç
bilmirəm ki, bu bidət şiə təriqətinə nə vaxt daxil olmuşdur.
Nə Rəsuli-əkr əm (səlləlləh u əleyhi və səlləm) nə Əli
(radiAllahu anhu) nə də onlardan sonra gələn imamlar Kərbəla
türbəsinə heç zaman səcdə etməyiblər ..”
["Əş-şiə
va ət-təşih", səh.105]
P.S – Quranda elə ayələr
var ki, orada "Ard” sözü bizim dilə "yer” kimi yox,
"torpağ” kimi tərcümə olunub. Bu sizi şübhəyə salmasın.
Ərəb dili çox zəngin dildir. Elə sözlər var ki, onları
ərəbcədən bizim dilə çevirəndə original məna vermir. Buna
misal olaraq :
"..Qalə
ə`ci-tənə li tuxricənə min ardinə bi sihrikə yəə
Musəə..”
"..(Firon) dedi : "Sən öz sehrinlə bizi öz
torpağımızdan qovub çıxartmağamı gəlmisən, ey Musa..?"
[
Ta Hə, 57 ]
Ayədə ərəbcədən "ard” sözü keçir,
ama dilimizə "torpağ” deyə tərcümə olunub. Çünki, bizim
dildə "torpağ” sözü həmdə sahib olduğun yer deyilir. Ayədə
ki "ard” sözünu olduğu kimi - "yer” – tərcümə etsək,
məna bir az keyfiyyətsiz alınacaq. Bu cürə :
"..(Firon)
dedi : "Sən öz sehrinlə bizi öz yerimizdən qovub çıxartmağamı
gəlmisən, ey Musa..?"
Diqqət et..! Birinci və ikinci
tərcümə
arasındakı, məna fərqinə. Bizim dil kasad dil olduğundan
məcburuq həmən sözü dilimizdə olan başqa bir söz ilə əvəz
edək ki, ərəbcədə olan original mənanı özündə cəm etsin.
Baxmayarq ki, bizim dilimizə seçdiyimiz söz ərəbcədən tələffüz
zamanı ayədə ki söz ilə düz gəlməyə.
Quran ərəbcə
nazil olub o cürdə qəbul etməliyik. Sitatın sonu.
Doğrusun
Allah bilir.
Və Salləllahu alə nəbiyyinə Muhəmmədin və alə
əlihi və sahbihi əcməin.
Əlhəmdulilləhi Rabbil
aləmin.
Vəs-Sələm Aleykum və Rahmətullahi və
Bərakətuhu.
---------------------------------------------------------------------------------------
Topladı
və Yazdı : Sheyx Shamil Abdul-Jaleel Mohur.docx
Mohur.jad
Mohur.jar
Mohur.pdf
|