Ibn Qəyyum (rahimahullah) dedi :

"Əgər qulu səhər və axşam Tək olan Allahdan başqa heç nə maraqlandırmırsa, o zaman Allah onun bütün ehtiyaclarnı üzərinə götürər və onu bundan məşğul edənlərin isə hamısından uzaqlaşdırar.Və Allah onun qəlbini Özünü sevgi üçün , dilinin Onu zikr etmək üçün və əzalarını Ona itaət üçün azad edər.
Əgər onu səhər və axşam ancaq (müvəqqəti) Dünya (həyatı) məşğul edərsə Allah ona (bu həyatda) həyacan , kədər və ağırlıq nəsib edər və onu özünə həvalə edər.Və Allah onu qəlbindəki Öz sevgisini yaratdıqlarına sevgi ilə əvəz edər və Özünü zikri onların (yaratdlqılarının) zikri ilə, əzalrının itaətini. qulluğunu və məşğuliyyətini onlarla (yaratdıqları ilə) əvəz edər.Və o vəhşi bir əməklə digərlərinə qulluqda çalışar.
Ona qulluqdan, Ona itaətdən, Ona sevgidən üz döndərən hər kəs yaradılmışa qulluğa,ona itaətə və ona sevgiyə məcbur edilər.

Uca Allah buyurdu:

"Hər kəs Rəhmanın zikrindən boyun qaçırsa, Biz ona Şeytanı ürcah edərik və onun (Şeytanın) yaxın dostu olar".

 əz-Zuxruf , 36

İbn əl-Qəyyum:"əl-Fəvaid" kitabı